اسید پاشی در اصفهان محصول توسعه ناپایدار است

از نخستین ساعات رسانه ای شدن ماجرای اسید پاشی در شهر اصفهان، شاهد تفسیرهای مختلف از این داستان بوده ایم. گروه ها و رسانه های داخلی و خارجی هر کدام کوشیده اند این حادثه را به رقبای سیاسی و فکری خود منتسب کنند و از این فضا کامی بجویند.
تکثر و تنوع گروه های نسبت داده شده به اسیدپاشان این ظن را به یقین تبدیل می کند که اصولاً بسیاری از این گروه ها در پی رفع مشکل نیستند و تنها به دنبال محکوم کردن رقبای خود هستند. گویا این گروه ها منتظر چنین حادثه ای بودند که از آن به نفع خود بهره برداری کنند.
اسید پاشی اصفهان را در به صدر خبرهای ایران برد اما هیچ کس نپرسید چرا ویرانی های زیست محیطی و فرهنگی اصفهان هیچگاه تیتر اول رسانه های فارسی زبان نشده است.

چرا هیچگاه رتبه اول اصفهان در بیماری ام اس تا به این حد جنجالی نشده؟ مگر نه اینکه تعداد قربانیان این بیماری به مراتب بیش از قربانیان اسیدپاشی است؟ چرا هیچ کس نپرسید چگونه است که اصفهان در بسیاری از انواع سرطان در ایران رکورددار و پیشتاز است؟ چرا کسی نپرسید، اصفهان شهر فرهنگ و هنر حتی یک سالن استاندارد برای موسیقی ندارد؟ چرا کسی نپرسیده چرا اصفهان دو میلیون نفری تنها 4 سالن سینما دارد؟ چرا هیچ کس در این سالها نپرسیده اصفهان، یکی از قطب های فوتبال ایران یک ورزشگاه استاندارد برای فوتبال ندارد؟ چرا کسی در مورد سرانه ورزشی این شهر چیزی نگفته؟ چرا هیچ گاه خشکی زاینده رود و از بین رفتن تالاب گاوخونی تا به این حد خبرساز نشده است؟ چرا کسی در مورد تعداد سازمانهای غیردولتی فعال این شهر سوال نمی کند؟ چرا کسی در مورد کاهش سن بزهکاری در اصفهان حرفی نمی زند؟ چرا نابودی میراث فرهنگی اصفهان تا به این اندازه خبرساز نشده است؟
اسید پاش یا اسید پاشان محصول همین سرزمین هستند. محصول آن چیزی است که سالهاست در این سرزمین کاشته ایم و امروز درو می کنیم. محصول همین شکل از «توسعه» است. محصول «توسعه ناپایدار» است. توسعه ای که در خدمت قدرتمندان و سرمایه داران است و به جنبه های پایدار توسعه فرهنگی، اجتماعی، انسانی، زیست بوم و عدالت اجتماعی توجه ندارد.
اسیدپاشی تنها یکی از محصولات «توسعه ناپایدار» در استان اصفهان است. محصولی که از قضا کمترین قربانی را گرفته است. محصولات دیگر این توسعه همچنان صدها و هزاران برابر اسید پاشی قربانی می گیرند و خواهند گرفت.
بهتر است به جای نسبت دادن اسیدپاشی به گروه های مختلف کمی در مورد شرایط موجود در اصفهان بیندیشیم. ریشه های پدید آمدن چنین حوادثی را ارزیابی کنیم. یافتن اسیدپاش و مجازات آن پایان تیره روزی های اصفهان نخواهد بود.