آرال که روزی چهارمین دریاچه ی بزرگ جهان بود، اینک کاملا خشک شده است!
آرال که روزی چهارمین دریاچه ی بزرگ جهان بود، اینک تقریبا از دست رفته است، نگاره های تازه دریافتی از ماه واره که «ناسا» منتشر کرده است نشان می دهند که نیمی از دریاچه که در مرز بین قزاقستان – ازبکستان در آسیای مرکزی امتداد داشته است، تقریبا به طور کامل خشک شده است.
کوچک و خشک شدن آرال از دهه ی 1960 آغاز شد، هنگامی که اتحاد شوروی سابق برای آب یاری کردن کشت زارهای بیابانی قزاقستان، ازبکستان و ترکمنستان، شروع به منحرف کردن دو منبع بزرگ آب رسانی دریاچه یعنی «سیر دریا» و «آمو دریا»، نمود.
اولین نگاره های ماه واره ای که در سال 2000 گرفته شدند، نشان می دهند که در آغاز قرن جدید، دریاچه دو تکه شده است و دریاهای آرال شمالی و جنوبی را تشکیل داده اند. در سال 2005 دولت قزاقستان برای حفاظت از آرال شمالی پروژه ی ساخت یک سد را آغاز کرد و به دنبال آن چهار سال خشک سالی و کم آبی سبب شد که بخش جنوبی دریاچه کاملا نابود شود!
آخرین تصویرها که در آگوست 2014 برداشته شده اند، بستر خشک دریاچه را که روزی آرال جنوبی بود به خوبی نشان می دهند.
دانشمندان ناسا هشدار داده اند که تا خشک شدن کامل دریاچه فقط چند سال (شاید حداکثر 15 سال) باقی مانده باشد.
محیط زیست میهن و دریاچه ی ارومیه را دریابیم.