گیاهخواری، راه‌ نجات از خشکسالی

کارشناسان محیط زیست راه‌حل جدیدی برای حفظ منابع آبی در مناطق خشک و کم‌آب پیدا کردند.متخصصان محیط زیست اعلام کردند: با مصرف گوشت کمتر و در عوض روی آوردن به رژیم غذایی گیاهخواری می‌توان به راحتی و به طور موثرتری در مصرف آب در جهان به ویژه در مناطقی که با کمبود منابع آبی مواجه هستند، صرفه‌جویی کرد.

به دنبال ادامه افزایش جمعیت جهان و تاثیر تغییرات جوی که منجر به خشکسالی شده تعجبی ندارد که روز به روز بر منابع آبی موجود، فشار بیشتری وارد آید. در واقع کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که تا سال 2050 میلادی جمعیت جهان از 9 میلیارد نفر فراتر رود و این بدین معناست که شکم دو میلیارد نفر دیگر که به جمعیت حاضر اضافه خواهند شد، باید سیر شود و آنها نیز به آب و غذا نیاز دارند. با این حال تغییر رژیم غذایی می‌تواند به طور جدی به حل بحران احتمالی کمبود منابع آبی کمک کند.

متخصصان محیط زیست تاثیر تغییر رژیم غذایی بر منابع آبی جهان را از چهار جنبه مختلف بررسی کردند. در هر کدام از این جنبه‌ها مصرف گوشت رفته رفته به حداقل رسید و به جای آن رژیم‌های غذایی جایگزین برحسب تامین انرژی، پروتئین و چربی دنبال شد. این کارشناسان دریافتند با تغییر رژیم غذایی به سمت گیاهخواری می‌توان به راحتی و بدون افزایش استفاده از منابع آبی، غذای کافی برای یک میلیارد و 800 میلیون نفر جمعیت بیشتر را نیز تامین کرد.متخصصان در این مطالعه همچنین تفاوت‌های میان استفاده از آب سبز و آب آبی را بررسی کردند. آب سبز به آب باران و آب آبی به آب مورد استفاده برای آبیاری اطلاق می‌شود.

آنها عین حال دریافتند که سیاست‌های صرفه‌جویی مصرف آب به صورت ناهماهنگ اعمال می‌شود و در این راه تفاوت‌های منطقه‌ای نقش اساسی را ایفا می‌کند. به عنوان مثال در آمریکای لاتین، اروپا، آسیای شرقی و مرکزی و کشورهای صحرای آفریقا، تغییر در نوع رژیم غذایی، میزان مصرف آب سبز را به طور چشمگیر کاهش می‌دهد در حالی که در فنلاند، تبعیت از رژیم غذایی بدون گوشت ضمن کاهش مصرف 530 لیتری در مصرف آب سبز توسط هر شهروند فنلاندی، باعث افزایش 50 لیتری در مصرف آب آبی شده است. در کشورهای خاورمیانه، آمریکای شمالی، استرالیا و اقیانوسیه نیز مصرف آب آبی به شدت کاهش خواهد یافت در حالی که تغییر رژیم غذایی در جنوب و جنوب شرقی آسیا اساسا سبب صرفه‌جویی در مصرف آب نخواهد شد./منبع

جزئیات بیشتر در‌این‌باره در مجله Environmental Research Letters منتشر شده است.