این بار نامه سرگشاده مدیران ارشد ادواری اصفهان خطاب به رییسجمهور نوشتهشده است. نامه اول خطاب به آقای جهانگیری معاون اول رییسجمهور بود که در تاریخ ۳۰ اردیبهشت ۹۳ در درگاه مجازی پایگاه خبری تحلیلی انتخاب منتشر شد و این دومین نامهی معروف به نامه ۱۷۲ مدیر ارشد فعلی و سابق اصفهان، در تاریخ ۲۱ مرداد ۹۳ در پایگاه خبری تحلیلی رویش منتشر شد است.
امضاء کنندگان این نامه که به وزرا و مدیران ارشد اصفهانی و همچنین مسئولان تصمیمگیر ادواری اصفهان معروف هستند، برخلاف نامه اول که بهظاهر دغدغهمند حوزه محیطزیست بودند، امروز بیشتر دلواپس ناهنجاریهای اجتماعی و معیشتی ناشی از بحران آب در اصفهان هستند و از حیث توطئههای سیاسی و اجتماعی در منطقه، رییس دولت تدبیر و امید را هشدار دادهاند! جالب آنکه این هشدار بهظاهر خیرخواهانه از سوی هر دو گروه سیاسی چپ و راست اصفهان به جناب روحانی دادهشده است که در ادبیات سیاسی کشور ما هم به نوع خود حائز اهمیت است!
جالب است بیش از ۳۰ سال در ۱۰ دولت گذشته همین مقامات و مسئولان دیروز در دیار زایندهرود، بدون دلواپسی و بیم از تبعات فاجعهبار توسعه ناپایدار مدیریت کردند و ذخایر محیطزیست آن دیار را بدون دلواپسی بر باد دادند و کمترین توجهای به هشدارهای کارشناسان و متخصصان این حوزه نکردند و هرگز از گسترش بیرویه اراضی زراعی و حفر پرشمار چاههای مجاز و غیرمجاز کشاورزی و توسعه نامتوازن صنایع پر آببر در این منطقه کم آب دلواپس نشدند! اما امروز نگران بحران آب و تنشهای اجتماعی ناشی از عملکرد مدیران و مقامات دولت یازدهم در حوزه آب و محیطزیست هستند!
به نظر میرسد این مدیران دیروز و دلواپسان امروز یک واقعیت را فراموش کردهاند که دیگر دوران سکوت در برابر ذبح ملاحظات محیط زیستی در پای توسعه ناپایدار در کشور به پایان رسیده است و مطالبات محیط زیستی در چنان سطحی از خواستههای عمومی قرارگرفته است که دیگر هیچ دولتی نمیتواند بیمهابا بر بنیاد نفوذ افراد حقیقی و حقوقی، اصول اولیه توسعه پایدار را نادیده بگیرد و حقوق زیستی منطقهای را قربانی زیادهخواهیهای برخی مناطق برخوردار کند.
کمبود آب شرب برای توجیه پروژههای انتقال آب بین حوضهای هم بهانههای نخنما شده و عوامفریبانه هستند که متأسفانه امروزه اضافه بر اندوختههای طبیعی چهارمحال و بختیاری، منطقه فریدونشهر را هم درخطر نابودی قرار داده است. گفتنی است اضافه بر پروژههای انتقال آب در چهارمحال و بختیاری، طرحهای انتقال حدود یک میلیارد مترمکعب آب از سرشاخههای رودخانه دز در مرز فریدونشهر در دست اجرا است که از طریق سد و تونل پشندگان، سد و تونل گوکان، سد یلان و انتقال آب چغیورت(آبشار پونه زار) و بازهم به بهانه تأمین آب شرب و بانام “ترنم حیات” به سمت اصفهان در حال پیگیری هستند.
اصل ماجرا این است که سوء مدیریتها و تصمیمگیریهای نا بهجا و مغایر با ظرفیتهای بومشناختی برای توسعه کشاورزی و صنعت پر آببر چنان بلایی را بر سر دیار زایندهرود و گاوخونی آورده است که اگر با همین رویه تمامی آبهای سرشاخههای کارون در چهارمحال و بختیاری را هم به دشتهای کشاورزی و صنایع غولپیکر اصفهان انتقال دهیم بازهم حق آبهای به زایندهرود و گاوخونی نخواهد رسید.
باور کنید مشکل زایندهرود و گاوخونی و کمبود آب شرب در اصفهان برداشت ۵ درصدی مردمان چهارمحال و بختیاری از بالادست زایندهرود نیست که امضاکنندگان این نامه تلاش میکنند تا خودشان را از تمامی تقصیرها دور نگهدارند، بلکه در حقیقت تصمیمات و برنامههای توسعهای ۳ دهه گذشته در زمینههای صنعتی، کشاورزی و سیاستهای اشتغالزایی و مهاجرپذیری است که بدون آیندهنگری، توسعهای ناپایدار و نامتناسب و چنین سرنوشت نگرانکنندهای را برای نصف جهان ایرانزمین تدارک دیدهاند. استقرار کارخانههای صنعتی پر آببر، توسعه کانالهای خاکی انحراف آب و گسترش بیرویه اراضی کشاورزی، برنجکاریها و عدم برنامهریزی مناسب برای همسوسازی الگوی مناسب کشت در منطقه، اتخاذ تصمیمات مهاجرپذیری و توسعه بیرویه شهرها و شهرکها، پیشفروش و تخصیص غیر کارشناسی آب به استانهای فلات مرکزی و بهطورکلی چیدمان و طراحی نادرست توسعه در اصفهان را هدف بگیریم.
و اما حرف آخر اینکه بهتر است بهجای بیان چنین دلواپسیهای اجتماعی و سیاسی و قرار گرفتن در فضای توهمی توطئه و سیاست فرار به جلو و دور نگهداشتن خود از سوء مدیریتهای گذشته، جسورانه و خردمندانه تیغ جراحی را برداشته و باتحمل درد، باصداقت با مردم صحبت کرده و برای یکبار به اشتباهات مدیریتی ۳ دهه گذشته در طراحی و هدایت توسعه اصفهان اقرار کنیم و تلاش کنیم با جلب اعتماد مردم، سطح مشارکت آنان در ایجاد مشاغل سبز را بالابرده و بهجای دامن زدن به تنشهای اجتماعی میان جوامع محلی از سراب در زرد کوه بختیاری تا پایاب در گاوخونی، با همدلی و همراهی مسئولانه همه مقامات و مدیران مؤثر در هر دو منطقه اصفهان و چهارمحال و بختیاری، تلاش شود تا با مدیریت خردمندانه مبتنی بر مزیتهای نسبی هر منطقه، شرایط ناپایدار و نگرانکننده فعلی حاکم بر زایندهرود تغییر کند و فارغ از بخشینگری و نگاههای یکجانبهنگرانانه، توسعهای متناسب و سازگار با ظرفیتهای اکولوژیکی همان منطقه از نو تعریف کنیم.
همین و تمام …
این یادداشت در درگاه مجازی خبرگزاری ایسکانیوز هم منتشر شده است.
متن کامل این نامه را میتوانید در زیر بخوانید:
به نام خدا
جنـاب حجت الاسلام والمسلمیـن آقای دکتر روحـانی
ریاست محتـرم جمهوری اسلامی ایـران
با عرض سلام و احترام
شرایط بحرانی در حوضه آبریز زایندهرود و به مخاطره افتادن حیات اقتصادی و اجتماعی اصفهان و منطقه مرکزی کشور و بیم بروز حوادثی ناگوار و غیر قابل پیش بینی و اقدامات محافلی که با هدف به چالش کشیدن دولت تدبیر و امید بحران سازی میکنند، ما را بر آن داشت تا بار دیگر توجه جنابعالی و دولت محترم را به موضوع بحران آب در حوضه آبریز زایندهرود و ضرورت اقدام عاجل برای مهار بحران جلب نمائیم:
۱- از دولت محترم که التزام به قانون را سر لوحه قرار داده است، انتظار میرود، به صیانت از حقوق قانونی صاحبان حقابه رودخانه زایندهرود و تونل اول کوهرنگ که به تأیید شورای عالی آب نیز رسیده است و حقوق قانونی دارندگان حق اشتراک از شبکه های مصوب ملی، متعهد و ملتزم باشد و به رویههای خلاف قانون بازمانده از دولت های قبل که در اثر آن تعهدات و تخصیصهای داده شده از آب رودخانه زایندهرود از محل تصرف حقابه های قانونی تأمین می شد پایان داده شود.
همانگونه که استحضار دارید رودخانه زایندهرود طبیعی و آب الحاقی تونل اول کوهرنگ به موجب اسناد مثبته تاریخی و مصوبه شورای عالی آب متعلق به حقابهداران طومار شیخ بهایی، سهمابه بران تا مقطع تصویب قانون توزیع عادلانه آب و حقابه زیست محیطی تالاب بین المللی گاوخونی است و دولت تنها اختیاردار آبدهی تونل دوم کوهرنگ و تونل چشمه لنگان با مجموع ۳۵۰ میلیون متر مکعب است.
توضیح: با بهره برداری از مرحله اول تونل سوم کوهرنگ ۸۰ میلیون مترمکعب و با بهره برداری کامل آن ۲۵۰ میلیون مترمکعب به این رقم اضافه خواهد شد.
۲- در حال حاضر مجموع تخصیصها و تعهدات دولت از آب رودخانه زایندهرود در سه استان اصفهان، چهارمحال و بختیاری و یزد بالغ بر ۱۳۰۰ میلیون متر مکعب در سال است. مقایسه این حجم تخصیصها و تعهدات با ۳۵۰ میلیون مترمکعب حجم منابع آب در اختیار دولت نشان دهنده این واقعیت است که دولت برای عمل به تعهدات خود سالانه با ۹۵۰ میلیون مترمکعب کمبود آب روبرو است. این کمبود با بهره برداری کامل از تونل سوم کوهرنگ همچنان حدود ۷۰۰ میلیون مترمکعب در سال خواهد بود.
۳- رویه دولت پیشین و اعلام رئیس جمهور وقت در سفر استانی به چهارمحال و بختیاری مبنی بر اینکه: «هر آنچه آب هست از آن شما (بالادست) ودر صورت آب مازاد، دیگران بردارند» و ادامه همان رویه در دولت تدبیر و امید در خصوص تصرف حقابه قانونی حقابه داران طوماری و سهمابه بران تا مقطع تصویب قانون توزیع عادلانه آب و حقابه زیست محیطی تالاب و حقابه قانونی دارندگان حق اشتراک برای تأمین تخصیصها و تعهدات دولت خلاف قانون است.
با استقرار دولت یازدهم، امید به اصلاح وضعیت موجود پدید آمد. با تصویب اقدامات ۹ مادهای شورای عالی آب مورخ ۴/۱۰/۹۲ راهکارهای مناسبی جهت اصلاح مدیریت منابع آب زاینده رود تدوین شد.
لیکن امروز که بیش از هفت ماه از تصویب آن میگذرد عدم اجرا و نقض مفاد آن توسط وزارت نیرو، امید به تدبیر دولت یازدهم برای مقابله با بحران آب در حوضه زاینده رود را به یأس تبدیل کرده است.
مدیریت یکپارچه حوضه زایندهرود، جلوگیری از بارگذاری جدید در بالادست رودخانه، کنترل برداشتها، تغییر الگوی کشت، تعیین حقابههای کشاورزان و حقابه زیستمحیطی، فرازهایی از مصوبه هستند که مغفول مانده است. دو طرح اجرای تونل بهشتآباد به شماره طبقهبندی ۴۰۱۰۱۲۰۰۰ برای تأمین آب شرب اصفهان، یزد وکرمان و همچنین تونل گلاب۲ به شماره طبقهبندی ۴۰۲۰۰۰۰۰ برای انتقال آب شرب تعدادی از شهرها و روستاهای استان اصفهان کاملاً متوقف شده است.این دو طرح در دولت دهم در قالب برنامههای مصوب وزارت نیرو با کمک مدیریت استان و مبنای ملی شروع گردیده بود، لیکن در ماههای اخیر توسط وزارت نیرو رسماً تعطیل شده است.
۴- در سال ۱۳۸۰ در سفر مقام معظم رهبری به اصفهان و در جلسه هیأت وزیران در محضر ایشان، وزیر وقت نیرو اجرای طرحهای انتقال آب به حوضه آبریز زایندهرود شامل تونل سوم کوهرنگ، تونل چشمه لنگان و تونل بهشتآباد را برنامه دولت برای مقابله با بحران آب در حوضه زایندهرود اعلام نمود.
در دولت قبل کاهش حجم تخصیص آب به حوضه آبریز زایندهرود از طریق تونل بهشت آباد از ۱۰۰۰ میلیون مترمکعب به ۵۸۰ میلیون متر مکعب در سال و کارشکنی ها در اجرای آن و با کمال تأسف در دولت تدبیر و امید دستور توقف عملیات اجرایی تونل بهشتآباد، سرنوشت زاینده رود را به مخاطره جدی انداخته است.
جناب آقای رئیس جمهور!
وضعیت در حوضه آبریز زایندهرود بحرانی است. تصرف منابع آب متعلق به حقابه داران قانونی و دارندگان حق اشتراک توسط دولت برای تأمینتخصیصهای داده شده خلاف قانون است و به لحاظ بحرانهای اجتماعی مترتب بر ادامه این وضعیت به صلاح کشور نیست. در این میان درد کشاورزانی که به واسطه تصمیم های غلط دولت گذشته و ادامه آن در این دولت تمام هستی آنها به نیستی تبدیل شده، مجالی نداده است تا به جفایی که به تالاب بین المللی گاوخونی شده است و به پیامدهای زیست محیطی فاجعه بار آن اندیشیده شود. مسئولیت خطیری که در قبال جلوگیری از تشکیل کانون ریزگردهای نمکی در منطقه مرکزی کشور مستقیماً متوجه دولت است .
۵- مخالفت با اجرای تونل بهشتآباد و دیگر طرح های مصوب به تحریک محافلی صورت میگیرد که به شکست کشاندن اقدامات دولت حضرتعالی را هدف قرار دادهاند. محافلی که در راستای بحران سازی های خود برای کشاندن دولت به بحران تأمین آب شرب بیش از ۴ میلیون نفر جمعیت تحت پوشش طرح آبرسانی اصفهان بزرگ، مخالفت با تونل گلاب ۲ را با ادعای واهی جلوگیری از انحراف رودخانه زایندهرود در دستور کار قرار دادهاند.
این بحران سازی ها توسط گروهی در استان چهارمحال و بختیاری مدیریت میشود که اجازه تأمین آب شرب مناطق استان اصفهان را قبل از اینکه باغات ، شالیزارها و مزارع کشاورزی بالادست بطور کامل مشروب شوند، نمیدهند. باغاتی که در مناطقی با ارتفاع تا ۷۰۰ متر در زمینهای مرتفعی با اضافه کردن خاک زراعی دستی با اهداف غیر کشاورزی ایجاد شده است و تأمین آب آن با مجوزهای غیر قانونی و عدم توجه به حقوق حقابهداران زایندهرود شکل گرفته و اکنون نیز در حال توسعه است.
نیات این گروه ایناست که طرح بهشتآباد و گلاب نباید آب شرب بیش از ۴ میلیون جمعیت را مستقیم به سامانه مصرف برساند. به زعم آنان این جمعیت عظیم شهری و روستایی باید منتظر باشند که پس از برداشت کامل مزارع، شالیزارها و باغات عمدتاً جدیدالاحداث بالادست اگر آبی باقی ماند، برای شرب و مصارف شهری تحویل بگیرند.
تردید نیست تن دادن به فشارهای اجتماعی کاذب نشأت گرفته از برنامهریزی محافل مخالف دولت محترم دراستان همجوار و نادیده گرفتن مطالبات واقعی و طبیعی مردم استان اصفهان که تاکنون با سیاستهای دولت همراهی کرده اند؛ هموار کردن راه برای تحقق نیات محافلی است که شکست دولت تدبیر و امید و ناامیدی طرفداران دولت را در سر دارند.
۶- مجدداً تأکید مینماییم ادامه وضع موجود و فقر و تهیدستی جمعیت عظیمی از حقابهداران نگرانیهای اجتماعی زیادی را به وجود آورده است. از مردمی که نه نان دارند و نه آب و به اقدامات دولت، امید بسته اند، آنگاه که از عزم جدی دولت در رفع این مصیبت مأیوس شوند چه انتظاری میتوان داشت؟!
۷- آنچه در بالا اشاره شد وضعیت حاد و بحرانی با ابعاد سیاسی امنیتی است که اقدامات عاجل برای مقابله با بحران آب و استیفای حقوق پایمال شده صاحبان واقعی آب از زاینده رود را ایجاب می کند. تردید نیست مقابله با بحران زیست محیطی در حوضه زاینده رود که بی توجهی به آن منطقه مرکزی کشور و میراث تاریخی – فرهنگی با ارزش های ملی و جهانی مستقر در آن را به نابودی تهدید می کند، وظیفه خطیر و آزمونی بزرگ برای دولت است. وظیفه خطیری که ایجاب می کند همچون دریاچه ارومیه با عزمی ملی ستاد ملی احیای حوضه زاینده رود تشکیل شود.
راهکارهای حل بحران آب در حوضه زاینده رود
الف- حمایت از حقوق قانونی و مسلم حقابهداران زایندهرود اعم از حقابه بران طومار شیخ بهایی، سهمابه بران ، دارندگان حق اشتراک و حقابه زیست محیطی تالاب از طریق جلوگیری از برداشتهای غیر قانونی از آب زایندهرود در استان چهارمحال و بختیاری.
ب- لغو طرح برداشت آب از زایندهرود موسوم به بن- بروجن با حدود ۷۰۰ متر ارتفاع پمپاژ و ۱۴۰ کیلومتر سامانه انتقال، و اجرای طرحاولیه انتقال آب از سبزکوه و سد چغاخور که از نظر فنی ـ اجرایی و اقتصادی توجیه بیشتری دارد و با سامانه انتقال کوتاهتر و بدون نیاز به پمپاژ، آب بروجن و مناطق مشخص شده در هدف طرح را تأمین می کند.
ج- تأمین بودجه لازم برای تکمیل عملیات اجرایی سد سوم کوهرنگ که موجب میشود ظرفیت تونل سوم کوهرنگ به ظرفیت نهایی برسد.
د- صدور دستور اجرای تونل گلاب ۲ برای مقابله با کمبود آب شرب ۱۴ شهرستان زیر پوشش شبکه آبرسانی اصفهان که به تصویب هیأت وزیران رسیده و وزارت نیرو موظف به اجرای آن شده است. (در حال حاضر شبکه آبرسانی با کمبود آب روبرو است و این کمبود در افق ۱۴۲۰ به حدود ۱۳ متر مکعب در ثانیه میرسد).
هـ- پرداخت خسارت به میزان واقعی برای جبران خسارات وارده به حقابه بران، سهمابه بران و حق اشتراکی ها.
و- تسریع در اجرای سد و تونل بهشتآباد مطابق طرح مطالعه شده و مصوب اولیه(اینکه عده ای تونل را عامل زهکش کردن و خشکیدن چشمه های مسیر می دانند، با نتیجه مطالعات مشاورین داخلی و خارجی منافات دارد؛ ضمن اینکه عمق تونل و فناوری روز دستگاه های حفاری بکار گرفته شده، زهکش کردن تونل را منتفی می کند.)
ز- تشکیل ستاد ملی احیای حوضه زاینده رود به منظور بررسی واقع بینانه وضعیت بحرانی حوضه زایندهرود و اقدام مؤثر برای نجات مردم و محیط زیست این منطقه خسارت دیده و بازنگری در رویه های مورد عمل وزارت نیرو در قبال این بحران.
امضا کنندگان:
وزرا و مدیران ارشد: آیت الله روحانی (رئیس پژوهشکده امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی)، غلامحسین کرباسچی(شهردار اسبق تهران و استاندار اسبق اصفهان)، احمد خرم (وزیر راه و ترابری دولت اسبق)، حجت الاسلام حاج شیخ مهدی مظاهری، حجت الاسلام محمد تقی رهبر (نماینده سابق و امام جمعه موقت اصفهان)، حسین ناجی (معاون اسبق وزیر صنایع)، منوچهری (معاون اسبق وزیر نیرو)، ناصر خالقی (وزیر کارواموراجتماعی دولت اسبق ونماینده اصفهان)، مرتضی مبلغ (معاون وزارت کشور دولت اسبق)، سیدمحمود میرلوحی (معاون وزارت کشور دولت اسبق)، مصطفی هاشمی طبا (معاون اسبق رئیس جمهور و رئیس سازمان تربیت بدنی)، دکتر سیدعلی عاملی (معاون اسبق وزیر پست و تلگراف)، دکتر نعمت اله ابطحی (سرپرست اسبق وزارت آموزش و پرورش)، محمدعلی پنجه فولادگران (معاون اسبق وزیر کشور)
استانداران ادوار اصفهان و سایر مقامات کشور: محمود اسلامیان، مرتضی بختیاری، علیرضا ذاکر، غلامعباس زارع، محمود حسینی، عبدالله کوپایی، فتح اله معین، سیدجعفر موسوی، سید علی نکویی، سیدمحمدرضا واقفی
معاونین ادوار استانداری: حسین آذین، محمود پناهنده، عبدالرضا جمالی، دکتر جمالی نژاد، سیدرضا روحانی طباطبایی، عبدالحسین سیف الهی، علی شفیعی پور، جواد شعربافچیزاده، عزیزاله شمس، سید جمال الدین صمصام شریعت، مرتضی طهرانی، رسول قریشیان، سید علی اکبر میرلوحی، محمدرضا مزجی، مجید نادرالاصلی، رضا نیک نداف، محسن نیلی احمدی
نمایندگان ادوار و فعلی مجلس شورای اسلامی: سیدجواد ابطحی، ابوترابی، نیره اخوان، اسماعیل زاده، علی افشاری، ایرانپور، علی باغبانیان، بکلریان، سید ولی الله توکلی، عبدالرحمن تاج الدین، سید ابوالفضل رضوی، حسن رمضانیان پور، حاجی، حجت الاسلام سالک، مرتضی شایسته، دکتر شهزاد، احمد شیرزاد، فضل الله صلواتی، مصطفی طاهری، نعمت الله علیرضایی، فولادگر، دکتر کامران، حجت الاسلام اسداله کیان ارثی، بهمن محمدی مختاری، اکرم مصوری منش، محمد معزالدین، حجت الاسلام موسوی لارگانی، میرمحمدی
فرمانداران ادوار استان اصفهان: محمد اسلامی نائینی، مصطفی امید، هومن امیری، علی امینی، ناجح پامناری، محمدباقر پور مقدس، مهدی حری، ایوب درویشی، مظفر حاجیان حججی، فضل الله دهخدایی، علی محمد رضوانی، محمد رضوانی، حسین رسولی، مصطفی سلطانی، پورمحمد شریعتی، مهدی طاهری فرقانی، محمد حسین غضنفری، اصغر لطفی لویی پور، منصور ملاوردی، رضا موسوی، محمدتقی نجفی، قدرت اله نوروزی
مدیران اسبق جهاد و کشاورزی: اکبر ابوطالبی، مصطفی بدری زاده، مرتضی شایسته، عبدالعلی صباغ، محمدرضا نریمانی، محمدنصر
مدیران کل صنایع و محیط زیست و منابع طبیعی: منوچهر بزرگی، پورسینا، غلامحسین حسینی، هوشنگ طالبی، عباس نجفی راد، فتح الله غیور، امیر کریمی
شهرداران ادوار اصفهان: محمدعلی جوادی، باقرصاد (معاون)، حمیدرضا عظیمیان، عموشاهی (معاون)، علوی، دکتر محمدی (معاون)
اعضای شوراها ادوار و فعلی اصفهان: اصغر آذربایجانی، احمد امین پور، رضا امینی، مهدی باقربیگی، اصغر برشان، عباسعلی بصیرت، مصطفی بهبهانی، عبدالرسول جان نثاری، رسول جزینی، آمنه جعفری، رسول جهانگیری، عباس حاج رسولی ها، عدنان زادهوش، کریم داوودی، عبدالحسین ساسان، احمد شریعتی، غلامرضا شیران، غلامحسین صادقیان، نورالله صلواتی، حیدرعلی عابدی، احمدعلی عاملی، علی فرزانه خو، محمدرضا فلاح، وحید فولادگر، ابوالفضل قربانی، حسین ملایی، مینو موحدی، کریم نصر، علیرضا نصر، ندا واشیانی پور
مدیران کل مسکن و شهرسازی: محمد کاظمی، نورصالحی
مدیران عامل بانک ها: مصطفی متین راد (صادرات)، مرادعلی صدری (سپه)
رؤسای سازمان آب منطقه ای: حمید اسلامیان، عبدالجواد زعفرانی، عباس کوچکیان
مدیران کل آموزش و پرورش: محمدعلی مهدی پور، سیدرحیم مدنیان
رؤسای کانون کارشناسان: ناصر آرمان پناه، مهندس حسن صلواتی
رؤسای هلال احمر: دکتر نواب، صافی، مجتبی بزرگی
مدیران هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران (هما): محسن فروتن، حسن شفتی
رؤسای سازمان برنامه و بودجه: حسن بنیانیان، محمود هاشمی
تعدادی از مدیران کل اسبق: مهدی مظاهری (رئیس دادگستری)، مهدی مؤذن صفایی (بازرگانی)، علیرضا حسینی (ارشاد اسلامی)، غلامحسین عسگری (رئیس نظام مهندسی)، صفر علی براتی (مدیرعامل سابق ذوب آهن)، رسول رنجبران (رئیس اتاق بازرگانی)، هوشنگ قادریان (کار)، سید محمد خاتون آبادی (تعاون)، محمدرضا جواهری (ورزش و جوانان سابق)، مجید زهتاب (ارشاد اسلامی)