در سال ۲۰۰۶ (اردیبهشت ۱۳۸۵) جایزه بزرگ زمین از سوی سازمان ملل به معصومه ابتکار رئیس وقت سازمان محیط زیست ایران تعلق گرفت. رتبه ایران از نظر محیط زیست در آن سال ۴۰ بود.
خبرگزاری ایلنا گزارش داده که در فاصله سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ رتبه ایران از نظر محیط زیست با ۳۶ پله سقوط از جایگاه ۷۸ به مقام ۱۱۴ در میان ۱۳۲ کشور رسیده است
سقوط ۷۴ پله‌ای ایران در عرض شش سال بیش از هرچیز به دلیل رویکرد ضد محیط زیستی مانند واگذاری وتغییر کاربری منابع طبیعی و سدسازی‌های بی‌رویه و …از آن نشان دارد
بستن سد بر روی رودخانه‌های منتهی به آن، از عوامل اصلی گستردگی خشک شدن دریاچه ارومیه (با تائید محیط زیست و صدور مجوز EIA ) که به گفته کارشناسان تا کنون بیش از ۷۰ درصد آب این دریاچه خشک و به کویر نمک تبدیل شده است.
آلودگی هوای شهرهای بزرگ نیز تا بدانجا پیش رفته که شهرهای اهواز و سنندج در فهرست آلوده‌ترین شهرهای دنیا قرار گرفته و ریز گرد ها دارد 24 استان از حیز انتفاع خارج می کند.
در سالهای اخیر تالاب انزلی به شدت کم آب شده و بخش‌های بزرگی از تالاب گاوخونی، ارژن، پریشان، آجی‌گل و تالاب سه گانه هامون و… نیز خشک شدند. وضعیت تالاب شادگان هویزه نیز بحرانی می باشد.
کلیدی ترین جایگاه که امروزه سرزمین برای رهائی از بحران نیاز به فرد شایسته جهت هدایت دارد سازمان حفاظت محیط زیست میباشد. اگر انصاف و عدل حاکم باشد تشخیص فرد شایسته حداقل در این مورد خاص چندان مشکل نیست…